Op 26 september 2019 startte ik vanuit Woudrichem met Expeditie West mee naar zee, samen met een groepje van ca. 50 mensen. Het werd een expeditie naar de Noordzee, met struinen, wandelen, fietsen, kanoën langs en door de rivieren. Ik had nog nooit gekampeerd of zelf een tent opgezet, maar voor alles is een eerste keer. Mijn voorbereiding bestond uit een tent kopen die ik bij de Kringloop vond voor € 4,50.
Of dat zal volstaan wordt een verrassing, maar zo kon ik mee.
Het tentje leek prima en ik kreeg aanvankelijk veel bewonderende blikken van ongeloof voor deze maffe aankoop. Van de zomer had mijn echtgenoot het tentje in de tuin opgezet voor de kleinkinderen en het ding voldeed prima. Moet er bij zeggen dat het toen erg mooi weer was.
De ontmoeting en inschrijving in Woudrichem verliep vlot en spontaan. Gezellige ontvangst met koffie en wat lekkers erbij. Daarna op pad naar Sleeuwijk. In Sleeuwijk stonden fietsen voor ons klaar om naar Werkendam te fietsen waar wij met een kano door de Biesbosch zullen gaan. Maar hey dat is vreemd, een paar spatjes regen, dat ben ik op mijn vakanties en uitstapjes niet gewend. Ik vroeg één van mijn mede wandelaars een foto van mij in de regen te maken want dan kon ik die naar mijn zoon sturen. Heeft hij ook een keer gelijk. Want het is toch irritant dat je altijd maar verteld dat jij geen last van regen of kou hebt gehad terwijl het thuisfront het met bakken uit de lucht heeft zien komen.
Geluk dat ik voel, als ik kijk naar de omgeving en ik zie dat andere mensen dat ook zo ervaren. Hoe maak je, samen met een groep gelijkgestemden, deze vier dagen er een homogene gezellige ervaring van. Bij deze gedeelde ervaring lijkt dat geen zware opgave ook al kennen wij elkaar nog niet.
Rustig aan komt de dialoog in de groep op gang. Flexibiliteit is altijd de sleutel als je wilt integreren. Ik houd van mensen dat helpt. Deze intuïtieve benadering is ook het laveren tussen uitspraken doen, en tegelijkertijd beschutting zoeken bij liefdevolle of beredeneerde enscenering. Het verenigen van tegenpolen is altijd een heerlijke uitdaging.
Na een lange kano vaart van bijna drie uur door de Biesbosch gaan we overnachten op een heel klein eilandje aldaar. We zetten snel onze tenten op want er dreigt een zware storm aan te komen. Ik had mijn tent dicht bij de grote eettent gezet, waar een heerlijke maaltijd in de vorm van een buffet voor ons klaar stond.
Het koks-echtpaar verdient een pluim, want elke dag zorgden zij voor een fantastisch ontbijt, lunch en diner.
Tijdens het eten begon het zo hard te stormen en regenen dat sommigen even hun tent gingen controleren. Ik niet, ik had vertrouwen in mijn aankoop. De hele zomer had ik nog niet van dit noodweer meegemaakt. Na twee uur kwam er iemand zeggen dat er één tent was ingestort-een blauwe-vlakbij onze etenstent. Dat deed mij overeind springen. En ja hoor ik had de bingo. Snel mijn matrasje, kussen en slaapzak eruit getrokken waarbij ik veel hulp kreeg om die in het noodweer in veiligheid te brengen. De slaapzak was echter al te nat om nog te kunnen gebruiken.
Ach het gaf ook een hoop vreugde want ik werd flink “toegelachen” zal ik maar zeggen, om mijn aankoop. En dat gaf mij een goed gevoel, want hoe mooi dat ik jullie vrolijk heb gemaakt met mijn bijzondere aankoop, zei ik. Monic onze zeer stress bestendige expeditie-leidster had een oplossing. Zij had ruimte genoeg in haar meerpersoons tent. Die nacht sliepen wij er met zijn vijven, want er waren er meer die niet op deze storm berekend waren.
De volgende ochtend werden we opgehaald door een boot 'De Zilvermeeuw'. Twee uurtjes varen naar Strijen Sas en dan struinen en waden door water naar Numansdorp en overnachten bij Fort Buitensluis. In het fort brandde de houtkachel goed. De leiders en leidsters waren zo attent geweest om mijn natte slaapzak alvast te droog te hangen. Zij waren op de achtergrond onze grote hulpen. Zij vervoerden onze spullen en zorgden als we aankwamen dat de grote tent om in te kunnen eten al was opgezet. In het fort mochten we niet slapen maar wel eten. Fijn want de weergoden lieten het flink afweten. Of....... ik had er gewoon recht op het kamperen in al haar facetten te ondergaan. s’ Avond gezellig in het fort bij de kachel onze schoenen en ons zelf kunnen drogen. Erg gezellig, knus en verbroederend effect had dat.
Vier dagen, dag en nacht in een prachtige natuur vertoeven, struinen, zwemmen varen wandelen en fietsen, het lijkt alsof ik in een tijdmachine ben gestapt. Voor vier dagen verblijf ik in een vloeibare woonwereld langs rivieren en strangetjes. Het roept bij mij associatieve en romantische ideeën naar boven uit mijn jonge jaren. Ben immers opgegroeid langs het water.
Ik word uitgedaagd op een andere manier te kijken door de sprekers die op de route onze blik verbrede door het één en ander over de omgeving en de getijden te vertellen. Ik ontmoet gedreven en ambitieuze mensen. Ze kiezen een eigen pad, experimenteren en zoeken de samenwerking. Biodiversiteit kan terugkeren als we echt ons best doen.
Op dag drie vertrokken we van het Fort met de boot naar het eiland Tiengemeten. Een eiland dat niet meer wordt bewoond maar is teruggegeven aan de natuur en nu een broedkamer voor allerlei dieren mag zijn. De 7 boerderijen die daar oorspronkelijk stonden heeft men er laten staan en dienen nu als schuilplaats voor de dieren. Het was een heel kleine gemeenschap met hele grote gezinnen die er 25 jaar geleden leefden van de landbouw. Het lijkt wat onwerkelijk als je de geschiedenis van toen hoort, want 25 jaar is nog niet zo erg lang terug in de tijd.
Vandaar worden we weer opgehaald. Dit maal met een reddingsboot om overgezet te worden naar Goeree Overflakkee.
De fietsen staan weer voor ons klaar en we bereiden ons voor op ca. 30 km fietsen langs de kustlijn met windkracht 6 of misschien wel 7 met Zuid Westen wind. Dat is flink trappen, maar fietsen vind ik minder vermoeiend dan wandelen merk ik. Onze eindbestemming is de natuurcamping in Ouddorp. Vandaar lopen we de volgende dag naar zee naar “De Kwade Hoek” op Goeree Overflakkee. Al wandelend heb ik leuke gesprekken gehad met allerlei mensen.
Ondanks het stormachtige weer en heel veel regen heeft deze vierdaagse langs de grote rivieren mijn verwachtingen geheel waar gemaakt. De warmte die ik mocht ontvangen van de mensen om mij heen creëerde een gevoel van geluk, en mijn ogen zijn gestreeld door de werkelijk schitterende natuur. Wat hebben we toch een mooie plekken in Nederland.
De kampeerproef heb ik ondanks het noodweer en het strakke tempo goed doorstaan. Dat heb ik natuurlijk vooral en misschien wel uitsluitend te danken aan onze uitstekende expeditieleidster waar ik de tent mee mocht delen en het geluk dat ik het mocht doen met een stel heel aardige mensen. Het was een prachtige ervaring.
Ik zie dit tripje als mijn “Ruimtekapitaal” de vrijheid om op het juiste moment precies te kunnen doen wat je wilt en wat je belangrijk vindt. Meer leven en minder moeten, op naar een “wendbaar leven”. De mogelijkheid en vrijheid hebben om je te kunnen richten op wat op dit moment in het leven het allerbelangrijkst is, zowel persoonlijk als professioneel, zonder het idee dat je daarmee op alle andere fronten tekortschiet
Gerda Schoots / deelneemster Expeditie West 2019